Jako jedyny przyjechałem rowerem na ceremonię wręczenia dyplomów na Uniwersytecie Technologicznym.
Swoją drogą przydałyby się tam lepsze stojaki. Wyrwikółce nie zaufałem, za to ławki wyglądały na solidne...



Sama uroczystość bardzo wzniosła z odśpiewaniem hymnów państwowego i studenckiego (Gaudeamus)


wręczenie dyplomu...


tu z durnym dumnym tatą...


Szanowny Pan mgr inż. Maciej Molik


No to teraz pewnie synowi z takim tytułem będzie łatwiej załapać się do pracy w MacDonaldzie.

Mroźna i cicha Masa na którą przybyło ok. 30 osób. Przynajmniej trasa wiodła poprzez główne, czyli odśnieżone ulice, więc odbyło się bez niespodzianek.

I znów żadnej oferty...

Chociaż nieodśnieżone ulice i drogi rowerowe nie zachęcają do korzystania z tego środka lokomocji (jadąc do Netto kilka dni temu wywaliłem się tuż przed samochodem), jednak aby uszanować pamięć przodków i przyjaciół wybrałem się na nasz Cmentarz Centralny.
Po drodze, przez środek skrzyżowania Krzywoustego z Bohaterów Warszawy, beztrosko spacerował sobie człowiek nad wyraz szczęśliwy. Ale nasza sprawna Policja, zapewne w trosce o jego bezpieczeństwo, szybko udaremniła mu kontynuację eskapady.


Piękny jest nasz cmentarz spowity puchową śnieżną pierzyną ...




Zapaliłem znicze:

u drużynowego i przyjaciela...


u moich rodziców, babci i cioci...



u babci mojej byłej żony...


przy symbolicznym grobie dziadka - przy Krzyżu Katyńskim (chociaż ciężko było dokopać się do właściwej tabliczki)...


i u przyjaciela, który - gdyby mu się nie znudził ten padół - parę dni temu skończyłby pięćdziesiątkę...


Wróciłem do domu i pomimo całkowitego zlodowacenia dróg cmentarnych, tym razem udało mi się nie zaliczyć gleby.