Chociaż nieodśnieżone ulice i drogi rowerowe nie zachęcają do korzystania z tego środka lokomocji (jadąc do Netto kilka dni temu wywaliłem się tuż przed samochodem), jednak aby uszanować pamięć przodków i przyjaciół wybrałem się na nasz Cmentarz Centralny.
Po drodze, przez środek skrzyżowania Krzywoustego z Bohaterów Warszawy, beztrosko spacerował sobie człowiek nad wyraz szczęśliwy. Ale nasza sprawna Policja, zapewne w trosce o jego bezpieczeństwo, szybko udaremniła mu kontynuację eskapady.


Piękny jest nasz cmentarz spowity puchową śnieżną pierzyną ...




Zapaliłem znicze:

u drużynowego i przyjaciela...


u moich rodziców, babci i cioci...



u babci mojej byłej żony...


przy symbolicznym grobie dziadka - przy Krzyżu Katyńskim (chociaż ciężko było dokopać się do właściwej tabliczki)...


i u przyjaciela, który - gdyby mu się nie znudził ten padół - parę dni temu skończyłby pięćdziesiątkę...


Wróciłem do domu i pomimo całkowitego zlodowacenia dróg cmentarnych, tym razem udało mi się nie zaliczyć gleby.